Oude luidklokje

Oude luidklok vindt plaatsje in de kerk. Door Marinus de Leeuw

De klok met het opschrift: Alexius Petit en Henricus zijnen zoon hebben mijnen gegoten A.D. 1777” heeft een plaatsje gekregen in onze kerk.
De klok is afkomstig uit de oude kerk (hoek Past. Thijssenlaan-Valentijn), maar de klokje werd in 1846 gevonden in de ruïne van de Catharinakapel die op het kerkhof stond.
Na de bouw van de huidige kerk belandde de klok in de pastorietuin.
Jarenlang lag hij daar tot de toenmalige uitbater van het café Wim Strauven ter oren kwam dat er iemand het op de klok voorzien had.
De pastoor werd ingelicht en de klok stond sindsdien in de pastorie op de overloop.
Nu er echter een traplift geplaatst is, was dit plaatsje bezet.

Alexius Petit
De vader van Alexius Petit was afkomstig uit Lotharingen, hij was leerling van zijn oom Alexius Jullien, die hem had geadviseerd om zich in de Nederlanden te vestigen, hij koos Someren als zijn woonplaats.
Alexius Petit werd in 1720 te Someren geboren als oudste kind van Joseph Petit. Hij huwde te Aldekerk, 20 km noordoostelijk van Venlo met Maria Slex.
Uit dit huwelijk werden veertien kinderen geboren van wie Henricus, Maria Aldegonda, Everardus en Alexius jr. van belang zouden zijn voor de klokgietkunst.
De zonen werden klokkengieter, de dochter huwde met Isaac Fritzen.
Uit dat huwelijk werd Henricus Fritsen geboren, de stichter van Petit & Fritsen te Aarle-Rixtel in 1815.

Alexius heeft klokken gegoten in de periode van 1746-1789, zij het voor wat betreft luidklokken met een onderbreking van 1759-1766.
Hij werkte incidenteel samen met zijn oom Jean te Helmond, met zijn broer Petrus en zijn zonen Henricus, Everardus en Alexius jr.
Alexius kreeg vooral bekendheid door zijn mislukte beiaarden voor Goes (1763) en Nijkerk (1775).
In beide gevallen moest Andreas Jozef van den Gheyn het werk overnemen en afmaken.
De beiaard van Nijkerk betekende voor Alexius de financiële ondergang.
Hij failleerde in 1777. Het jaar daarop vertrok de familie naar Eindhoven.
In de jaren 1786-1790 verhuisde de familie vervolgens naar Aarle-Rixtel. Alexius stierf aldaar in 1801.
In zijn Somerense jaren heeft Alexius van allerlei activiteiten ondernomen, van het ontginnen van hei, een boerderij beheren tot geelgieten, om maar enkele te noemen. Nochtans had hij voortdurend geldzorgen. <sidebar>HistorieSidebar_Algemeen</sidebar>